Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (17.1955)

II. 1. Poliptyk wrocławski, Dioskur w otoczeniu dworzan,
fragment sceny zburzenia posągów. (Fot. E. Kozłowska-
Tomczyk)

MARIA OTTO
ZAGADNIENIE WROCŁAWSKIEGO POLIPTYKU ŚW. BARBARY

Podjęcie badań nad wrocławskim poliptykiem św.
Barbary nasuwa się jako konieczność nie tylko ze
względu na wybitne wartości artystyczne tego dzieła
malarskiego i jego wyjątkowe stanowisko w dziejach
sztuki śląskiej. Zabytek ten, zajmujący od wielu lat
umysły licznych badaczy, wiąże się ze sprawami nie-
zwykle ważnymi dla całości polskiej sztuki średnio-
wiecznej XV stulecia i stanowi jedno z zagadnień, któ-
rego rozwiązanie przyczyniłoby się do lepszego jej
zrozumienia. Wprawdzie problem ten w polskiej lite-
raturze naukowej nie znalazł wyczerpującego opraco-
wania, poruszany był jednak często. Wystarczy za-
znaczyć, że w jedynym dotychczas całościowym ujęciu
dziejów malarstwa polskiego XV wieku, jakim jest
znana publikacja Michała Walickiego, sprawa naszego
ołtarza zajmuje sporo miejsca, zarysowana ogólnie
w czwartym rozdziale, powraca także i w następnych
przy omawianiu czołowych dzieł polskiego malarstwa

XV wieku. Krótsze wypowiedzi o ołtarzu znajdujemy
też w innych pracach Walickiego oraz w publikacjach
Dobrowolskiego, Gębarowicza, Morelowskiego i Kę-
pińskiego.
Zagadnienie poliptyku św. Barbary skupiało rów-
nież uwagę badaczy innych narodowości, zwłaszcza
niemieckich, z różnych względów (artystycznych i po-
zaartystycznych) zainteresowanych przedmiotem. Tru-
dno na tym miejscu wymienić liczne prace zawierające
opinie o śląskim zabytku. Warto jednak podkreślić, że
w literaturze niemieckiej doczekał się on monograficz-
nego opracowania, jakim jest wrocławska dysertacja
Hansa Salomona. Wymienić tutaj należy jeszcze wę-
gierską pracę, napisaną przez Niiclosa Csanky oraz wy-
powiedź francuskiego uczonego Piotra Francastela,
zamieszczoną w przedmowie do pracy Walickiego
o polskim malarstwie tablicowym z epoki Jagiellonów.

426