Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]
Biuletyn Historii Sztuki
— 17.1955
Cite this page
Please cite this page by using the following URL/DOI:
https://doi.org/10.11588/diglit.38030#0038
DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Kozakiewiczowa, Helena: Renesansowe nagrobki piętrowe w Polsce
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.38030#0038
HELENA KOZAKIEWICZOWA
II. 22. Hieronim Canavesi, część środkowa nagrobka Andrzeja i Barbary Gorków
w katedrze w Poznaniu. (Fot. zb. Woj. Urz. Kons. w Poznaniu)
impostach ustawione są figury alegoryczne, a spły-
wy zaczynają się łbami smoczymi. Figury są odmien-
ne w stylu. Męska — mimo pozy podobnej do Firle-
ja — różni się stylem i techniką wykonania. Nie ma
w sobie nic z wystylizowanej elegancji nóg i odznacza
się układem dość naturalnym, nie spotykanym nigdy
u Gucciegio i w jego szkole, o charakterystycznym
skręcie stóp. I postać kobieca jest inna niż Firlej owej
czy Kobylnickich. Należy zakwestionować opinię K.
Sinko o całkowitym schematyzmie szat figury Modli-
szewskiej i bezmyślności naśladowcy Gucciego, który
tę postać miał wykonać. Wydaje się, że pomnik Mo-
dliszewskich wyszedł, przeciwnie, spod dłuta dobrego
rzeźbiarza. Z tym samym warsztatem należałoby zwią-
zać przekształcony później nagrobek Jakuba i Anny
Sancygniowskich w Sancygniowie (il. 16). W pierwot-
nej swojej postaci reprezentował on zapewne typ po-
krewny nagrobkowi Modliszewskich. Został jednak ro-
zebrany i zmontowany na nowo przy zniszczeniu nie-
których części. Stąd brak bocznych partii zwieńczenia.
28
II. 22. Hieronim Canavesi, część środkowa nagrobka Andrzeja i Barbary Gorków
w katedrze w Poznaniu. (Fot. zb. Woj. Urz. Kons. w Poznaniu)
impostach ustawione są figury alegoryczne, a spły-
wy zaczynają się łbami smoczymi. Figury są odmien-
ne w stylu. Męska — mimo pozy podobnej do Firle-
ja — różni się stylem i techniką wykonania. Nie ma
w sobie nic z wystylizowanej elegancji nóg i odznacza
się układem dość naturalnym, nie spotykanym nigdy
u Gucciegio i w jego szkole, o charakterystycznym
skręcie stóp. I postać kobieca jest inna niż Firlej owej
czy Kobylnickich. Należy zakwestionować opinię K.
Sinko o całkowitym schematyzmie szat figury Modli-
szewskiej i bezmyślności naśladowcy Gucciego, który
tę postać miał wykonać. Wydaje się, że pomnik Mo-
dliszewskich wyszedł, przeciwnie, spod dłuta dobrego
rzeźbiarza. Z tym samym warsztatem należałoby zwią-
zać przekształcony później nagrobek Jakuba i Anny
Sancygniowskich w Sancygniowie (il. 16). W pierwot-
nej swojej postaci reprezentował on zapewne typ po-
krewny nagrobkowi Modliszewskich. Został jednak ro-
zebrany i zmontowany na nowo przy zniszczeniu nie-
których części. Stąd brak bocznych partii zwieńczenia.
28