Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (17.1955)

RENESANSOWE NAGROBKI PIĘTROWE W POLSCE


II. 30. Nagrobek Jana i Katarzyny Modzelewskich w Luszynie koło Gostynina.
(Fot. A. Liczbiński, zb. Woj. Urz. Kons. w Warszawie)

jeszcze szczegółowszego opracowania. Dlatego zostaną
omówione nieco dokładniej niż inne. Do grupy należy
pięć nagrobków szlacheckich: Dobrogosta i Anny So-
bockich w Sobocie k. Poznania, Pawła i Katarzyny
Potworowskich w Iwanowicach k. Kalisza, Janusza
i Anny Przecławskich w Chojnicy k. Poznania
(obecnie przeniesiony do katedry poznańskiej), Stani-
sława Kierskiego i jego żony w Lusowie k. Poznania
oraz Stanisława i Katarzyny Sępińskich w Mchach
k. Śremu. Ten ostatni, najwcześniejszy, pochodzący
z lat 1584—88, nieznany mi ani z autopsji, ani z foto-
grafii, należy do nagrobków niszowych ujętych po bo-
kach w kolumny 5S.

Cztery pierwsze, rozciągające się na przestrzeni lat
od ok. 1590 do ok. 1609, opierają się o jeden schemat.
Charakterystyczne jest dla nich uproszczenie schema-
tu nagrobka piętrowego do skromnych, oszczędnych
form architektonicznych, podkreślonych bardzo boga-
tą dekoracją. Pilastry wsparte na ryzalitach cokołu
dźwigają belkowanie ze zwieńczeniem, co przypomina
w całości obramienie portalowe. Środkowe pole oparte
jest o układ pola centralnego canavesiahskiego na-
grobka Górków w katedrze poznańskiej (il. 22): w płyt-
kich wnękach jedna nad drugą, przedzielonych gładką
53 Kohte J., jw., t. III, 1896—8, s. 261.

37