Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (17.1955)

MIECZYSŁAW ZLAT


II. 24. Głubczyce, ratusz, stan z ok. r. 1860. (Fot. wg Koenigera)

tyki jak i dach pogrążony swoją popularność zawdzię-
czają nie tylko względom konstrukcyjno-praktycznym,
ale przede wszystkim tej okoliczności, iż połączone,
pozwalały godzić praktyczne potrzeby i tradycje bu-


II. 25. Żagań, projekt pałacu Lobkowitzów z r. 1684.

dowlane środowisk, w których powstawały, z nowator-
skimi inspiracjami artystycznymi renesansu włoskie-
go.
W Bawarii większym skupiskiem attyk wczesnore-
nesansowych jest dorzecze Inny i Salzachu (Salzburg,
Wasserburg, Passau, Burghausen)63, w Tyrolu wystę-
puje ona w Toblach i Trient64, przedłużeniem zaś jej
zasięgu na wschód są: Dolna Austria (Krems, Stein,
Duerrenstein)65, wreszcie Czechy, Morawy, Saksonia
i Śląsk. Podana tu kolejność geograficzna zasięgu at-
tyki wczesnorenesansowej nie pokrywa się bynaj-
mniej z chronologicznym porządkiem powstania bu-
dowli attykowych na tych obszarach. Przeciwnie —
obszary najodleglejsze od północno-włoskich źródeł
wyprzedzają w stosowaniu attyki nieraz dość znacz-
63 W Salzburgu dachy pogrążone i fasady attykowe
występują już na widokach miasta z r. 1553 i 1565, por.
Grisebach A., jw., s. 73.
84 Weidhaas H., Die ostmittełeuropaische Attika,
Jomsburg I (1937), s. 240 i n.
65 Zwieńczenia attykowe o półkolistych zębach, czę-
ste w Dolnej Austrii (St. Michel-Wachau, Stein i in.)
są jednak attykami wczesnorenesansowymi, a nie jak
utrzymywał Husarski (jw., s. 56), zdegenerowanymi
attykami polskimi.

68