Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (17.1955)

ATTYKA RENESANSOWA NA ŚLĄSKU


II. 28. Strzelin, ratusz, widok z ok. poi. w. XVIII, wg rysunku Wernera.

Nie znaczy to, że miejscowa tradycja attyk gotyc-
kich i wczesnorenesansowych nie miała w ogóle zna-
czenia dla rozwoju attyki polskiej. Przeciwnie, w oder-
waniu od tradycji forma ta nigdy nie stałaby się za-
sadą polskiej architektury renesansowej. Znaczenie
tradycyjnych form zwieńczeń dla attyk renesanso-
wych nowego typu przejawiło się jednak z całą siłą
nie tyle w stadium powstania attyki polskiej, ile
w procesie jej rozwijania i rozpowszechnienia. Attyka
polska stała się zjawiskiem powszechnym w naszej

architekturze przede wszystkim dlatego, że rozwiązy-
wała problem konstrukcyjno-artystyczny od dawna
nurtujący w rodzimej twórczości architektonicznej
i dlatego, że nawiązywała do tradycyjnych rozwiązań
tego problemu. Zasługa twórcy pierwowzoru attyki
polskiej leży w tym, że nową formę tworzył z głębo-
kim zrozumieniem tradycji i ogólnych tendencji roz-
wojowych polskiej sztuki renesansowej.
Rozpowszechnienie na Śląsku attyki wczesnorene-
sansowej ułatwiało znakomicie przyjęcie attyki pol-


II. 29 Strzelin, fragment rynku, widok z ok. poi. w. XVIII, wg rysunku Wernera.

71