Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (47.1985)

RYSZARD MĄCZYŃSKI


II. 12. Cyborium baldachimowe w kościele S. Pras-
sede w Rzymie. Repr. wg Brauna.

II. 13. Cyborium baldachimowe w kościele S. Pię-
tro ad Aram w Neapolu. Repr. wg Brauna.


ków. Zapewne wzorcem dla projektanta stały się,
identycznie pomyślane, niektóre rzymskie konfesje,
jak choćby baldachimowe cyborium w kościele SS.
Nereo ed Achilleo (1599)59, również wolno stojące,
wzniesione na dwóch poziomach, z relikwiami umiesz-

czonymi we wnętrzu stołu ołtarzowego za częściowo
ażurowym antependium (ił. 3)60.
Dokonane pod naciskiem kontrreformacyjnych za-
leceń powrotu do formy krzyża łacińskiego prze-
kształcenie koncepcji architektonicznej pijarskiego

« Zob. ibidem, t. I, s. 346; t. II, s. 238.
60 Prawdopdobne, iż Tencalla opracowując plany kon-
fesji śś. Pryma i Felicjana spożytkował w jakiś sposób
także własne, niemałe już wówczas doświadczenie w za-

kresie budowy ołtarzy-grobowców — jego dziełem było u-
kończone w 1636 r. mauzoleum w wileńskiej kaplicy św.
Kazimierza (autorstwo ustalił M. MORELOWSKI, Odkrycia
wileńskie. (Znaczenie prac około wskrzeszenia wileńskich

56