DOI Artikel:
Kronika
DOI Artikel:Marowińska, Agnieszka: Wystawy: Symbolizm w Polskim Larastwie 1890-1914: Rok 1913: wkład polski i europy środkowej w szetuke̜ i literature̜ światowa̜ (30 VII-23 IX 1984 Detroit, USA)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48708#0181
KRONIKA
II. 1. Wystawa „Symbolism in Polish Painting”.
lism oraz biografie artystów, noty do wszystkich dzieł
i reprodukcje. Autorami not byli pracownicy Galerii
Malarstwa Polskiego Muzeum Narodowego w War-
szawie oraz zaproszeni do współpracy Agnieszka Law-
niczakowa i Łukasz Kossowski. W tomie będącym
zbiorem artykułów znalazły się natomiast prace:
Wiesława Juszczaka, Marii Podrazy-Kwiatkowskiej,
Romana Taborskiego, Jana Zielińskiego, Janusza Za-
grodzkiego, Andrzeja Rottermunda, Łukasza Kossow-
skiego, Liji Skalskiej-Miecik, Jane Cavanaugh i Mar-
ka Rostworowskiego, poświęcone polskiej sztuce, li-
teraturze i życiu artystycznemu na przełomie wieków.
W trakcie przygotowań do wystawy, Muzeum
Narodowe w Warszawie otrzymało od Instytutu Sztu-
ki w Detroit pomoc w formie materiałów fotogra-
ficznych, a także materiałów przeznaczonych do kon-
serwacji i złocenia ram. Dzięki temu można było
przeprowadzić gruntowną renowację kilku starych
ram i sporządzić około trzydziestu nowych. Transport
wystawy okazał się — ze względu na wysokość i wa-
runki ubezpieczenia — operacją bardzo skomplikowa-
ną: obrazy należało z Frankfurtu nad Menem, dokąd
zostały zawiezione, ekspediować nie jednym, ale dwo-
ma frachtami lotniczymi do Chicago, skąd dalej wys-
łano je samochodem do Detroit. Wymagające szczegól-
nej troski pastele Stanisława Wyspiańskiego — w
skrzyniach dostarczonych z Ameryki przez Instytut —
transportowaliśmy samolotem, trasą Warszawa-Lon-
dyn-Detroit.
Otwarcie wystawy nastąpiło w sobotę wieczorem
30 lipca 1984 roku. Uczestniczyli w nim przedstawiciele
Komisji Sztuki Miasta Detroit, przedstawiciele Am-
basady Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w Wa-
szyngtonie i Konsulatu Generalnego PRL w Chicago,
reprezentanci Founders Society of the Detroit Insti-
tute of Arts, polscy i amerykańscy organizatorzy wy-
stawy, a także członkowie dwóch działających w De-
troit stowarzyszeń polonijnych: Friends of Polish Art
i Polish Arts Associates. Od 1 sierpnia ekspozycja
została udostępniona szerokiej publiczności.
Wystawa składała się ze stu pięciu dzieł pochodzą-
cych z jedenastu kolekcji muzealnych i czterech ko-
lekcji prywatnych. Twórcami najstarszych dzieł włą-
czonych do wystaw byli: Adam Chmielowski, Witold
Pruszkowski i Józef Chełmoński, najmłodszych: Sta-
nisław Czajkowski i Witold Wojtkiewicz. Zgromadzo-
no duże zespoły dzieł Jacka Malczewskiego i Witolda
Wojtkiewicza oraz nieco mniejsze: Józefa Pankiewi-
cza, Olgi Boznańskiej, Wojciecha Weissa, Władysława
Slewińskiego, Ferdynanda Ruszczyca i Konrada Krzy-
żanowskiego, a także — dzięki pomyślnemu zbiegowi
okoliczności — Stanisława Wyspiańskiego. Poza jego.
Autoportretem z 1902 roku i Chochołami przedstawio-
ne zostały trzy pastele z serii większych, pionowych
Widoków na Kopiec Kościuszki; jeden z nich pocho-.
dził ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie,,
natomiast dwa pozostałe •—■ nie uwzględnione niestety
w katalogu — z prywatnej kolekcji londyńskiej.
Wystawa zajmowała wydzielony zespół galerii In-
stytutu przeznaczonych na pokazy czasowe, złożony
z wielkiej, wielobocznej oraz dwóch wąskich sal, po-
malowanych na ulubiony kolor epoki _•— purple (to
173
II. 1. Wystawa „Symbolism in Polish Painting”.
lism oraz biografie artystów, noty do wszystkich dzieł
i reprodukcje. Autorami not byli pracownicy Galerii
Malarstwa Polskiego Muzeum Narodowego w War-
szawie oraz zaproszeni do współpracy Agnieszka Law-
niczakowa i Łukasz Kossowski. W tomie będącym
zbiorem artykułów znalazły się natomiast prace:
Wiesława Juszczaka, Marii Podrazy-Kwiatkowskiej,
Romana Taborskiego, Jana Zielińskiego, Janusza Za-
grodzkiego, Andrzeja Rottermunda, Łukasza Kossow-
skiego, Liji Skalskiej-Miecik, Jane Cavanaugh i Mar-
ka Rostworowskiego, poświęcone polskiej sztuce, li-
teraturze i życiu artystycznemu na przełomie wieków.
W trakcie przygotowań do wystawy, Muzeum
Narodowe w Warszawie otrzymało od Instytutu Sztu-
ki w Detroit pomoc w formie materiałów fotogra-
ficznych, a także materiałów przeznaczonych do kon-
serwacji i złocenia ram. Dzięki temu można było
przeprowadzić gruntowną renowację kilku starych
ram i sporządzić około trzydziestu nowych. Transport
wystawy okazał się — ze względu na wysokość i wa-
runki ubezpieczenia — operacją bardzo skomplikowa-
ną: obrazy należało z Frankfurtu nad Menem, dokąd
zostały zawiezione, ekspediować nie jednym, ale dwo-
ma frachtami lotniczymi do Chicago, skąd dalej wys-
łano je samochodem do Detroit. Wymagające szczegól-
nej troski pastele Stanisława Wyspiańskiego — w
skrzyniach dostarczonych z Ameryki przez Instytut —
transportowaliśmy samolotem, trasą Warszawa-Lon-
dyn-Detroit.
Otwarcie wystawy nastąpiło w sobotę wieczorem
30 lipca 1984 roku. Uczestniczyli w nim przedstawiciele
Komisji Sztuki Miasta Detroit, przedstawiciele Am-
basady Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w Wa-
szyngtonie i Konsulatu Generalnego PRL w Chicago,
reprezentanci Founders Society of the Detroit Insti-
tute of Arts, polscy i amerykańscy organizatorzy wy-
stawy, a także członkowie dwóch działających w De-
troit stowarzyszeń polonijnych: Friends of Polish Art
i Polish Arts Associates. Od 1 sierpnia ekspozycja
została udostępniona szerokiej publiczności.
Wystawa składała się ze stu pięciu dzieł pochodzą-
cych z jedenastu kolekcji muzealnych i czterech ko-
lekcji prywatnych. Twórcami najstarszych dzieł włą-
czonych do wystaw byli: Adam Chmielowski, Witold
Pruszkowski i Józef Chełmoński, najmłodszych: Sta-
nisław Czajkowski i Witold Wojtkiewicz. Zgromadzo-
no duże zespoły dzieł Jacka Malczewskiego i Witolda
Wojtkiewicza oraz nieco mniejsze: Józefa Pankiewi-
cza, Olgi Boznańskiej, Wojciecha Weissa, Władysława
Slewińskiego, Ferdynanda Ruszczyca i Konrada Krzy-
żanowskiego, a także — dzięki pomyślnemu zbiegowi
okoliczności — Stanisława Wyspiańskiego. Poza jego.
Autoportretem z 1902 roku i Chochołami przedstawio-
ne zostały trzy pastele z serii większych, pionowych
Widoków na Kopiec Kościuszki; jeden z nich pocho-.
dził ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie,,
natomiast dwa pozostałe •—■ nie uwzględnione niestety
w katalogu — z prywatnej kolekcji londyńskiej.
Wystawa zajmowała wydzielony zespół galerii In-
stytutu przeznaczonych na pokazy czasowe, złożony
z wielkiej, wielobocznej oraz dwóch wąskich sal, po-
malowanych na ulubiony kolor epoki _•— purple (to
173