Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (56.1994)

KRONIKA NAUKOWA

Brał udział w wystawach, targach i konkursach w kraju i
za granicą. Otrzymał liczne nagrody, choć zdarzało się, że
pozaartystyczne wymagania władz wręcz uniemożliwiały mu
pracę. Od 1936 r., okazjonalnie, pisywał w czasopismach
specjalistycznych (m. in. w "Plastyce").Ostatnie dwadzieścia
lat życia poświęcił rysunkom, malarstwu i grafice.
Żywe i przyjazne kontakty z krakowską ASP zaowo-
cowały uroczystym seminarium, które odbyło się 28 maja
1993 r. z inicjatywy dawnych uczniów Mariana Sigmunda.
Zaproszonych gości witał prof. Leszek Wajda, seminarium
rozpoczął prof. Jerzy Plesner, a historię życia i charaktery-
stykę twórczości Mariana Sigmunda przedstawiła adj. Kry-
styna Skrzypek-Gaweł. O jego rysunkach i malarstwie mówił
prof. Janusz Tarabuła. Oba ostatnie wystąpienia były ilustro-
wane nagraniem video. Wspomnienia o twórcy Wydziału
Architektury Wnętrz i niezapomnianym Profesorze - przyja-
cielu wiodły do uwag o problemach projektantów wnętrz i
form przemysłowych oraz o kłopotach, ale i planach wydzia-

łów obecnie kształcących w tych kierunkach. Organizatorzy
wydali (w nakładzie ok. 20 egzemplarzy) bogato ilustrowane
(w tym — kserokopie barwne) materiały opracowane przez
adj. K. Skrzypek-Gaweł w ramach programu subwencjo-
nowanego przez Komitet Badań Naukowych1. Sesji towa-
rzyszyła mała, acz reprezentatywna wystawa prac malarskich
Profesora i dokumentacji fotograficznej jego projektów mebli
i wnętrz. Powstał projekt zorganizowania dużej wystawy
artystycznych dokonań Profesora. Jest to możliwe przy wielu
zachowanych, nawet sprzed 1939 r., obiektach i projektach,
fotografiach oraz licznych, częściowo już pokazywanych (w
Warszawie i Krakowie) pracach malarskich i rysunkach oraz
ciekawych projektach graficznych (znaczek poczty powstań-
czej - 1944, znaki drogowe-pocz. lat siedemdziesiątych).
M. Sigmund zmarł w Krakowie 7 listopada 1993 roku. W
tym samym miesiącu otwarto niedużą wystawę jego ma-
larstwa i rysunku w Ośrodku Kultury w Krakowie (ul. Miko-
łajska)2.
Maria Dłutek

1. K. SKRZYPEK-GAWEŁ, Profesor Marian Sigmund.
Dokonania twórcze i dydaktyczne. Seminarium, Akade-
mia Sztuk Pięknych w Krakowie Wydział Architektury
Wnętrz. Kraków 1993 ss. 30 nlb., tabl. 40, w tym 22
barwne.

2. Marian Sigmund. Wystawa malarstwa i rysunku [kata-
log]. [Tekst: J. Tarabuła. Kraków: Ośrodek Kultury, ul.
Mikołajska] 1993.

SPRAWOZDANIE Z I KONFRONTACJI METODOLOGICZNYCH W ROZALINIE

W dniach 4-6 czerwca 1993 r. w pałacu w Rozalinie
k/Warszawy odbyło się sympozjum poświęcone koncepcjom
metodologicznym Fernanda Braudela (1902-1986), wielkie-
go historyka francuskiego, twórcy szkoły"Annales", Ranunc-
cia Bianchi Bandinellego (1900-1975) wybitnego archeologa
klasycznego i historyka sztuki rzymskiej, Josepha Rykwerta
(ur. 1926 r. w Polsce) architekta i historyka kultury żyjącego
w Wielkiej Brytanii, wreszcie Carla Dalhausa (1928-1989)
muzykologa niemieckiego, krytyka i historyka estetyki.
Pierwszego dnia wprowadzenie wygłosili: prof. dr hab.
Juliusz A. Chrościcki (Instytut Historii Sztuki UW), który
mówił o koncepcji metodologii nauk historycznych ojca Jó-
zefa M. Bocheńskiego oraz prof. dr hab. Antoni Mączak
(Instytut Historyczny UW), który poświęcił swoje wystąpie-
nie działalności Braudela. Następnie prof. dr hab. Anna Sa-
durska i prof. dr hab. Tomasz Mikocki (Instytut Archeologii
UW) przedstawili postać R. Bianchi Bandinellego i jego
marksistowską koncepcję periodyzacji sztuki rzymskiej. Po
tych wystąpieniach interesująca i burzliwa dyskusja przeciąg-
nęła się na obrady dnia następnego.
Drugiego dnia wprowadzenie do metodologii Josepha
Rykwerta wygłosiłprof. dr hab. Adam J. Miłobędzki (Instytut
Historii Sztuki UW), a po południu dr Zbigniew Skowron

(Instytut Muzykologii UW) przypomniał główne tezy Dal-
hausa. W niedzielę, która była ostatnim dniem Konfrontacji
dyskusja generalna przedłużyła się o dwie godziny. Podsumo-
wania i zamknięcia obrad dokonał organizator, prof. Juliusz
A. Chrościcki (Dziekan Wydziału Historycznego UW).
W sympozjum brali udział asystenci i studenci ostatnich
lat Wydziału Historycznego UW (Instytutu Archeologii, In-
stytutu Historycznego, Instytutu Historii Sztuki, Instytutu
Muzykologii, Instytutu Bibliotekoznawstwa i Informacji Na-
ukowej) oraz 20 młodych historyków z Filii Białostockiej
UW, rekomendowanych przez swoich profesorów. W dysku-
sji brali również udział "goście", którzy przyjechali na jeden
dzień obrad (m.in. dr Marta Leśniakowska z Instytutu Sztuki
PAN).
W celu przygotowania uczestników do trudnych kwestii
metodologicznych, opublikowane zostały materiały w formie
broszury (ok. 300 stron na prawach rękopisu) składające się
z przedruków (w pięciu językach) najważniejszych prac czte-
rech uczonych, którym poświęcone było sympozjum.
Dzięki dobrej atmosferze panującej w Rozalinie wszyscy
uczestnicy brali aktywny udział w dyskusji i wynieśli wiele
wiadomości od kolegów reprezentujących inne dyscypliny
historyczne. Brak było tylko zaplanowanej wcześniej "ilustra-

214