Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]
Biuletyn Historii Sztuki
— 56.1994
Zitieren dieser Seite
Bitte zitieren Sie diese Seite, indem Sie folgende Adresse (URL)/folgende DOI benutzen:
https://doi.org/10.11588/diglit.48917#0037
DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Szablowska, Anna Agnieszka: Twórczość Feliksa Jabłczyńskiego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.48917#0037
Biuletyn Historii Sztuki
R.LVI, 1994, Nr 1-2
PL ISSN 0006-3967
ANNA SZABŁOWSKA
Warszawa, Instytut Sztuki PAN
TWÓRCZOŚĆ FELIKSA JABŁCZYŃSKIEGO
W marcu 1981 r. w Oddziale Warszawskim SHS
odbyła się wystawa prezentująca znaczną część dorobku
artystycznego Feliksa Jabłczyńskiego - grafika i mala-
rza okresu modernizmu, dorobku zachowanego w zbio-
rach rodzinnych pani Hanny Jabłczyńskiej-Jędrzeje-
wskiej, bratanicy artysty1. Interesująca kolekcja rycin i
obrazów zachęcała do dokładniejszego poznania dzia-
łalności tego, niegdyś dobrze znanego i cenionego war-
szawskiego twórcy2.
Dziś jest to postać nieco zapomniana, choć nie bra-
kuje o Jabłczyńskim informacji w prasie z przełomu
wieków, jak również w prasie międzywojennej, w kata-
logach ówczesnych wystaw, a także w wydanej w 1938
r. (w dziesięciolecie śmierci artysty) Monografii zbioro-
wej, stanowiącej trójgłos przyjaciół Jabłczyńskiego, a
zarazem bezpośrednich świadków jego działalności:
Cezarego Jellenty, Franciszka Siedleckiego i Bruno Wi-
nawera . Ta niewielka książeczka, ukazując sylwetkę
artysty na tle epoki, napisana przez ludzi znających go
osobiście, stanowi istotny dokument na temat Jabłczyń-
skiego. Niewiele tam jednak miejsca zajmuje krytyczna
analiza jego twórczości, dużo jest natomiast barwnej
anegdoty podanej z autentycznym ciepłem i humorem.
Jabłczyński [il.l] był jedną z ciekawszych indy-
widualności warszawskiej cyganerii artystycznej pier-
wszej ćwierci XX w., znaną już wcześniej - u progu
nowego stulecia - ze swej przynależności do ówczesnej
awangardy malarskiej. "Pierwsze prace począł wysta-
wiać w roku 1890, należąc do ówczesnej grupy »mło-
dych« impresjonistów: Pankiewicza, Podkowińskiego,
Masłowskiego, Wyczółkowskiego, reprezentując
wśród nich tzw. kierunek symboliczny. Członek »Sztu-
ki« od pierwszego roku jej założenia, a następnie ucze-
stnik »wystaw wiosennych«, które zebrały w począt-
kach lat 1900 wszystko, co było młodego wśród ówczes-
nych artystów w Warszawie - Krzyżanowski, Pautsch,
Rembowski, Herstein, Tichy, Stabrowski, Kowalewski
II. 1. F. Jabłczyński, "Autoportret", 1910, tektografia (?).
Fot. K. Przedpełski
III. 1. F. Jabłczyński, "Self Portrait", 1910, carboardgraphy (?).
Photo K. Przedpełski
i inni (..,)"4. Aby przybliżyć nieco tę postać konieczne
jest przytoczenie kilku informacji biograficznych. Fe-
liks Jabłczyński urodził się 20 września 1865 r. w War-
szawie. Był synem artysty rzeźbiarza, właściciela fabry-
ki ornamentów gipsowych, gdzie wykonywano także
27
R.LVI, 1994, Nr 1-2
PL ISSN 0006-3967
ANNA SZABŁOWSKA
Warszawa, Instytut Sztuki PAN
TWÓRCZOŚĆ FELIKSA JABŁCZYŃSKIEGO
W marcu 1981 r. w Oddziale Warszawskim SHS
odbyła się wystawa prezentująca znaczną część dorobku
artystycznego Feliksa Jabłczyńskiego - grafika i mala-
rza okresu modernizmu, dorobku zachowanego w zbio-
rach rodzinnych pani Hanny Jabłczyńskiej-Jędrzeje-
wskiej, bratanicy artysty1. Interesująca kolekcja rycin i
obrazów zachęcała do dokładniejszego poznania dzia-
łalności tego, niegdyś dobrze znanego i cenionego war-
szawskiego twórcy2.
Dziś jest to postać nieco zapomniana, choć nie bra-
kuje o Jabłczyńskim informacji w prasie z przełomu
wieków, jak również w prasie międzywojennej, w kata-
logach ówczesnych wystaw, a także w wydanej w 1938
r. (w dziesięciolecie śmierci artysty) Monografii zbioro-
wej, stanowiącej trójgłos przyjaciół Jabłczyńskiego, a
zarazem bezpośrednich świadków jego działalności:
Cezarego Jellenty, Franciszka Siedleckiego i Bruno Wi-
nawera . Ta niewielka książeczka, ukazując sylwetkę
artysty na tle epoki, napisana przez ludzi znających go
osobiście, stanowi istotny dokument na temat Jabłczyń-
skiego. Niewiele tam jednak miejsca zajmuje krytyczna
analiza jego twórczości, dużo jest natomiast barwnej
anegdoty podanej z autentycznym ciepłem i humorem.
Jabłczyński [il.l] był jedną z ciekawszych indy-
widualności warszawskiej cyganerii artystycznej pier-
wszej ćwierci XX w., znaną już wcześniej - u progu
nowego stulecia - ze swej przynależności do ówczesnej
awangardy malarskiej. "Pierwsze prace począł wysta-
wiać w roku 1890, należąc do ówczesnej grupy »mło-
dych« impresjonistów: Pankiewicza, Podkowińskiego,
Masłowskiego, Wyczółkowskiego, reprezentując
wśród nich tzw. kierunek symboliczny. Członek »Sztu-
ki« od pierwszego roku jej założenia, a następnie ucze-
stnik »wystaw wiosennych«, które zebrały w począt-
kach lat 1900 wszystko, co było młodego wśród ówczes-
nych artystów w Warszawie - Krzyżanowski, Pautsch,
Rembowski, Herstein, Tichy, Stabrowski, Kowalewski
II. 1. F. Jabłczyński, "Autoportret", 1910, tektografia (?).
Fot. K. Przedpełski
III. 1. F. Jabłczyński, "Self Portrait", 1910, carboardgraphy (?).
Photo K. Przedpełski
i inni (..,)"4. Aby przybliżyć nieco tę postać konieczne
jest przytoczenie kilku informacji biograficznych. Fe-
liks Jabłczyński urodził się 20 września 1865 r. w War-
szawie. Był synem artysty rzeźbiarza, właściciela fabry-
ki ornamentów gipsowych, gdzie wykonywano także
27