Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (56.1994)

JOANNA POLANOWSKA



II. 1. Edward Rastawiecki, około 1857-1860, fot. Karola
Beyera, Zb. Ikonograficzne Biblioteki Narodowej.
Fot. Zakład Reprografii BN
III. 1. Edward Rastawiecki, ca. 1857-1860, photo: Karol Beyer.
The Iconographic Collection of the NationalLibrary. Phot. the
Section of Reproduction at the National Library

II. 2. Aleksander Przezdziecki, 1860, fot. Karola Beyera,
Zb. Ikonograficzne Biblioteki Narodowej.
Fot. Zakład Reprografii BN
III. 2. AleksanderPrzezdziecki, 1860, photo: KarolBeyer. The
Iconographic Collection of the NationalLibrary. Phot. the
Section of Reproduction at the National Library

powoływano też znanych badaczy, m.in. Józefa Ignace-
go Kraszewskiego.
W archiwum naukowym Rastawieckiego zachował
się zespół nieznanych dotąd dokumentów związanych z
jego stanowiskiem, które dotyczą działalności całego
Wydziału Historycznego w latach 1859-18603. Na ich
podstawie wiadomo, że 11.11.1859 r. wybrano Prze-
wodniczącego Wydziału-Wacława Aleksandra Macie-
jowskiego4 i jego zastępcę - mecenasa Antoniego (?)
Przeszkodzińskiego, zaś w roku następnym - odpowie-
dnio Przeszkodzińskiego i Juliana Bartoszewicza. W
świetle tych dokumentów wyraźnie rysuje się też w
Wydziale kierownicza rola Rastawieckiego. Mianowa-
nie go Delegatem Redakcji, który pośredniczył między
nią i Wydziałem, a faktycznie w dużej mierze organizo-
wał działalność, było wyrazem uznania dla zasług auto-
ra podstawowych prac z historii sztuki -Słownika rna-

larzów ... i Wzorów sztuki ..., ale zapewne wynikało
również z ówczesnych "romantycznych" przekonań o
znaczeniu sztuki w przeszłości narodu. Dlatego też to
grono historyków tak wiele uwagi poświęciło dawnej
sztuce polskiej.
Rastawiecki swe inaugurujące Zagajenie posiedzeń
Wydziału Historycznego w Spółpracownictwie Redakcji
BibliotekiWarszawskiej (wygłoszone 18.11.1859 r.?, rę-
kopis z 9.1.1859 r.5) rozpoczął słowami: "Zadanie To-
warzystwa historycznego inne jest, aniżeli pojedyncze-
go pracownika, lubo wspólną mają dążność i cele. [...]
Towarzystwo historyczne ogarniać powinno myślą cały
obszar dziedziny dziejowej Kraju swojego, znając do-
konane w niej prace umieć oceniać onych zalety i nie-
dostatki, śledzić zwłaszcza stronę, że tak powiem uje-
mną dotychczasowej wiedzy dziejowej, to jest wykry-
wać przedmioty w każdej z historycznych nauk słabo

146