Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Heidelberger Volksblatt (5) — 1872

DOI Kapitel:
Nr. 71 - Nr. 78 (4. September - 28. September)
DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.44618#0288

DWork-Logo
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
g'halte worre. Wo's
gilt, ſich zu errin-

erſcht druff uffmerk-

„zwette September“,

am Beſchte verlege

284

D'r Nagglmaier.
Unſer Sedanfeier *
iß voriwer. Un zwar
ohne Gemeende-
roothsb'fchluß is ſe

nere, was mer un⸗-
ſere deitſche Krieger
ſchuldig ſinn, brau-
che mer ke Schtadt-
rooth dazu, der uns

ſam zu mache, odder
zu roothe hott, uff
wellen Dag ma ei-
gendlich ſo'e Feier

dhät. Mir Berger
hawen's deßmool
unſere Vätter d'r
Schtadt gezeigt, wel-
ler Dag d'r geeig-
netſchte dazu is. De

hawe mer g'ſagt, un
die Fahne zum Haus
un Kopp naus-
g'henkt! — In Be-
dreff der Sedanfeier werd iwerigens bei uns zwiſchem
deitſche Kaiſer un noch Jemand en Vergleich ang'ſchtellt.
Un zwar in ſo fern: Ma ſegt nämlich: Wie d'r deit-
ſche Kaiſer die Sedanfeier jeder Gemeind nooch Beliewe
anheimg'ſchtellt, um ſein deitſche Babbenheimer kenne
zu lerne, ſo hätt en gewiſſer Nochjemand die Feier
widder de Heidlberger unner ſich iwerloſſe wolle, um

ſeine Patriotte uff de Zahn zu fiehle. — Bei dem

Vergleich in Bezug uff Jemand fallt mer awer un-
willkiehrlich deß alt bekannt Schbrichwort ein: E guti
Ausredd is drei Batze werth! — No, mir hawe g'fiehlt,
um was'es ſich handelt! Mir hawe die Broob aus-
g'halte, wann ma uns hott uff's Eis fiehre wolle. D'r
Schtadtrooth werd jetzt wiſſe, wo Haaſe laafe! — Hof-
fentlich weß'r aah bereits, wo hier die maſſive Waiſe-
hausvätter wohne! Es hott ſich hier nämlich folgend
famos barmherzig Waiſehausvatterſchtickl zugedrage. E
arm Biewele, in d'r Anſchtalt b'ſchuldigt, ſich in Be-
zug uff's Leinduuch en kleene menſchliche Fehler zu
ſchulde kumme geloßt zu hawe, hott die unverzeihlich
Kiehnheit g'hatt, zu ſage: em Waiſehausvatter ſein
Dechterle dhät jo hie un do als aah nochemool ſo was
baſſire. Er bitt doher um gnädigi Schtroof! — Deß
is awer letz verſchtanne worre, dann ſofort is Vatter,
Mutter, un Dochter iwer unſer Biewele herg'falle, un

hawe's ſo verkloppt un malträtirt, daß, wer Luſcht'

hott, heit noch die Schbure d'r Rohheit uff ſeim Bickele
ſehe kann. Nit alleen alle Farwe, hott d'r Buckl, ſon-
dern 's rohe Fleeſch guckt druff raus. — Un doderzu,
meent d'r Herr Verwaltungsrath vum Waiſehaus, ſollt
ma ſchtill ſein, un ma meegt nix anzeige un driwer in
die Effentlichkeit bringe, um Uffſehe zu vermeide. Alſo
wegem Uffſehe ſoll ma die Aage zu mache! Wann's
annere Blätter dhun — ich nit! Ich redd davun,
2——— —

Männer, daß d'r emool merkt, in was for Händ hier

die arme Waiſekinner ſinn. Jawohlche! Ma bind ſich
aah noch 's Maul zu, wann ma ſieht, wie arme Wai-
ſekinner, die ohne dies ſchun iwl genug dran ſinn, ke
Vatter un ke Mutter mehr zu hawe, halwer dodg'ſchlage
werre! Scheener Waiſehausvatter! Schunn mehr Raa-
webatter! Un ſo'n Dreſchſleggl loßt ma aah noch
lang vun auswärts kumme! So'n Zuchtmeeſchter,
der die Kinner mit d'r Geographie norr durchs ſchhan-
niſch. Rohr bekannt macht! Ich hoff, daß dem Herr
Waiſehausvatter d'r Schtandpunkt kloor gemacht werd.
Am Beſchte wär's er gingt hin, wo'r herkumme is.
Wann ſo'e G'ſchicht noch in Doſſene vorkämt, wo's
d'r Bauer noch nit ſo genau nimmt, wann'r Eem beim
Dreſche e Been abſchlägt, kennt's uns weniger Wunner
nemme. In dem Doſſene ſinn ſe nämlich noch ſo ziem-
lich hinnerm Mond zurick, un glaawe noch nit, daß
CEener wie d'r Annere vorm-G'ſetz gleich is. Een Geo-
meter wenigſchtens, der neilich die Doſſemer Felder revi-
dirt, ob keener 's Ausmeſſe vergeſſe, hott Gelegenheit
g'hatt, in der Beziehung die Doſſemer Gemaandeſchbitz
kenne zu lerne. D'r Roothſchreiwer hott nämlich bei
der G'ſchicht wege Defraudation g'ſtrooft werre miſſe.
Aah nit iwl. E Urkundsperſon un Mitglied vum
Doſſemer Gemaanderoth dem Geometer bei d'r Ver-
meſſung beigewe, war ſo piffig, wie ſein Acker an

die Reih hott kumme ſolle, de Vermeſſer uff de Manne⸗—

mer Kerchedhorn uffmerkſam zu mache! Was ich der
Mannemer Kerchedhorn ſo gut ausnimmt, ſegt'r. So

noh, ma maant, ma kennt'n greife! — Noochdem awer

d'r Geometer trotz Ausſicht uff Mannemer Kerchedhorn
die Einſicht uff'm Gemaanderooth ſein Acker nit ver-
geſſe, un hinner die Defraudation kumme is, froogt'n
die Doſſemer Urkundsperſon ganz unſchuldig: No, ich
wexr doch nit g'ſtrooft werre? Bei mir werre Se doch
e Ausnahm mache? Ich haw Ihne doch aah de Man-
nemer Kerchethorn gezeigt! — D'r Herr Geometer awer
hott ſich nit err mache, ſondern hott gethan, was ſeines
Amtes is. Un zwar vun Rechtswege! D'r Gemaande-
rooth is verknorrt! —
Deß wär ſo ziemlich heit 's Neiſchte aus Schtadt
un Umgegend! — Um awer ſchließlich nochemol uff
unſer Sedanfeier zu kommen, die mer ohne Schtadt-
vätterliche Vorſorg am Montag hier g'feiert, gew ich
noch e nei Lied zum Beſchte, deß unſerm alte Knewl-
bart vum Dag vun Sedan her in die Schuh gelegt
werd. Muſikaliſche Leeſer bitt ich, ſich e geeignete Me-
lodie dazu zu kumbenire. D'r Text vun Sedan, den
mer unſerm Luiche III. alſo am Montag vor zwee Johr
geleſe hawe, laut: ö ö
Da liegen meine Heere,
Zerſchlagen Ruhm und Ehre! — Seht an!
Verloren Land und Leute,
Ich ſelbſt des Siegers Beute —

Den Degen, ſonſt mein Leben,
Hab' ich auch abgegeben — Seht an!
Getrennt vom Weib und Sohne,
Und gänzlich ohne Krone — Seht an!
Hinweg thut man mich führen,
Und Niemand thut das rühren — Seht an!
Bin noch nicht ganz verloren, —
Hab' Schnauzbart noch und Sporen — Seht an!
Kehr ich zurück, Euch weh dann!
Dann räch' ich mich für Sedan!!

Seht an!

Druck und Verlag von G. Geiſendörfer
 
Annotationen