DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.9325#0843
,5s PHILIPPICLVVERII
Riphws monteisjitus oceanifeptcmtrionaHs inlava , donec perveniatur Gades, legtndum,
Exire Icilicet voluit a terra inmare. quoduti fieret, transeundaerant Riphasa juga,
qua: juxta litus feptemtrionalis, live Hyperborei oceani, partirn Adx, partim Euro-
pa?, abfeptemtrionibus prastendebantur, quafilinea jrag^ftfjAa ex orm in occafum;
quemadmodumin principio hujusopetisoftenfum eft. Initium igitur Europaci lito-
risfacturus erat a Carambuce flumine, quod & Obium 3 cujus os terminum efle docui
Europam inter & Afiam : finem ad Gadeis inlulam, feu fretum Gaditanum, ultra quod
initium jam Africas. Recenlet hinc primum infulas complureis fine nominibus ;deinde
infulamimmcnfe magnitudinis Baltiam ac Bafiliam nomine: hinc Oonas & alias Htppo-
podum Panatiorumque infulas: tandem incompertA magnitudints Scandinaviam; nec opi iq
niene mitwrem Finningiam. omnia praepoftcro ordine, &narratione confusa ;quum
ipfenon intelligcret,ignoraretque,qua a vetufiifllmis Gracoru memorata citavit.quid-
pe infuLe illa complures (ine nominibus, nullae aliae erant, quam qua? hodie infinito nu-
mero, majores minoresque, Lappiae, Finnomarchia-, Norovagiarque ob;edtas funt,
inoceanofeptemtrionali, ac Germanico. his proxima erat illa immenpt magnitudi-
nis infula Baltia, five BafdU-, quam eamdem Plinius, divcrfam credcns cfle infulam,
Scandinaviam tradidit incomperts. magnitudmis . eft autem hodie totum id terrarum
fpatium, quod Codanofinu, Germanico ac feptemtrionali occano, finuqueAlbo,
ceu peninfula, inclufum, Lappia nunc, Biarmia, Finnomarchia, Norovagia, ac Sve-
dia dicitur, cum partibus Botniae ac Daniae. Oona, & Hippopodum, ranotiorumque infu- 2«
\x funr, quas Mela lib. 111, cap. vi, Sarmatisfacit adverlas, Satmalos nominans, quos
Tanotios Plinius. Auctor nofter in finc libri de Germania fuper Svionas, Scandina-
viae, ut poft oflcndetur, &/r«ww Finningias incolas poniteosdem infulanos, quam-
quam aliis nominibus. Cetera, inquit, )amfabulofa: HeUuftos, ejr Oxionas, ora hominum
vultusque, corpora atque artus ferarumgerere. Sunt autem iftae inlulae hodie partim pro-
pe polum glacialem ignotae, partirn male atque ex parte tantiim adversum Ruflise li-
tuscognitae: quarum maxima, vulgo Horva %embla Rufllconomine, \dcft,Terra noua,
haudpridemabdeteftoribusnuncupata. de quaitaStcphanus: E'A;^av<t, k?otc tWjGa-
ptuv ,XKkxkasuv J.iKlXidi, vm mjdfiu Kct^c/A.CvKct, • oi v*l<num\ Ka,gpf*£viuif, uf hKcC\ctioe.
id cft: Elixona,infula Hyperboreorum haudminor Skilia,fubflumine Caramlyce: undeinfu- 30
lani Carambyca-, teHe Hecatao. Carambucen efie eumdem & Obium, fupra lib. 1, cap. 1,
oftenfum ett. Atquc ifthxc fabulofa , prorfusque confi&a vidcbantur antiquis etiam
mortalibus Plinio, acTacito: nempe cx incolarum fpeciebus, quas vetuftilTimi illi
Graxorum fcriptores, Pytheas, Timxus, Xenophon Lampfacenus, Hecataus, & alii,
inibi confpe&as memoraverant. Verum inftilas heic efle veras, quarum modo memi-
ni, latis clare noftra jam compertum habet aetas. Species etiam ejusmodi quondam ibi-
dem adparuifle, equidem haud dubito : non tamen hominum; fed dasmoniorum, ho-
mines na vibus adpulfos illudentium. Ab his igitur infulis ultra in occafum, versus Ga-
deis progredientibus clarior )am incipiebat aperiri fama, ab gente Ingxvonum, qu& erat
frima indc GarmanU, fofl Scytbas, id eft, Sarmatas, quorum litori antcpcfita: erant^c
dicTae infulae: inque ea gente Ingavonum, mons erat Sevo immenfus 5 nec Riphais )ugU
minor, immanem, ad Cimbrorum ufquepromontorium, effciens finum, qui Codanui vocabtt*
tur,refertus'mfulis,magnisparvisque,m ait Mela ; quarum clarifima Scandinaviainccm-
perU magnitudinis jportionem tantum e)ut, quodefftt notum , Htllevionumgente 10 inco.
lente pagis.- qua alterum orbem terrarum eam adpellabat. Quibus verbis haud ambiguc
Norvagia', Svediaeque, Finnomarchia;, Biannia, ac Lappix defcribitur tblum . So-
lini heic etiam addantur verba; quas, cap. xx n 1, hac funt: rJMons Sevo, ipfe ingens,nte
Riphds minor collibus, initium Germanix facit. bunc Ingevcnes unent-,a quibus primis,
posi Scythas, nomen Germanicum confurgit. Ingevonum gentem Plinius lib. 1 v, cap. xvi,
adAmifiamufqueflumenprofcrt. Germanerum, in<\uh,generav - Vindili^ quorumpars $Q
Burgundiones, Varrini, Carini, Guttones. alterum genus ingevonum; quorum pars Cimbri,
Tcutoni, ac Chaucorum gentes. Terrae igiturifla in Germania: initiointerSarmatarum
infulas & Cimbrorum peninfulam ponec~te, nullae aliae efle potuerunr, quam quac
nuncLappia;,Finnomarcliia:,Svedia', Norvagia:que nominibus adpcllanrur. In his
immtnfus illeeft mons Se v o,non minor Miphais )ugist aquibus Granvici finusfauci-
busft.
Riphws monteisjitus oceanifeptcmtrionaHs inlava , donec perveniatur Gades, legtndum,
Exire Icilicet voluit a terra inmare. quoduti fieret, transeundaerant Riphasa juga,
qua: juxta litus feptemtrionalis, live Hyperborei oceani, partirn Adx, partim Euro-
pa?, abfeptemtrionibus prastendebantur, quafilinea jrag^ftfjAa ex orm in occafum;
quemadmodumin principio hujusopetisoftenfum eft. Initium igitur Europaci lito-
risfacturus erat a Carambuce flumine, quod & Obium 3 cujus os terminum efle docui
Europam inter & Afiam : finem ad Gadeis inlulam, feu fretum Gaditanum, ultra quod
initium jam Africas. Recenlet hinc primum infulas complureis fine nominibus ;deinde
infulamimmcnfe magnitudinis Baltiam ac Bafiliam nomine: hinc Oonas & alias Htppo-
podum Panatiorumque infulas: tandem incompertA magnitudints Scandinaviam; nec opi iq
niene mitwrem Finningiam. omnia praepoftcro ordine, &narratione confusa ;quum
ipfenon intelligcret,ignoraretque,qua a vetufiifllmis Gracoru memorata citavit.quid-
pe infuLe illa complures (ine nominibus, nullae aliae erant, quam qua? hodie infinito nu-
mero, majores minoresque, Lappiae, Finnomarchia-, Norovagiarque ob;edtas funt,
inoceanofeptemtrionali, ac Germanico. his proxima erat illa immenpt magnitudi-
nis infula Baltia, five BafdU-, quam eamdem Plinius, divcrfam credcns cfle infulam,
Scandinaviam tradidit incomperts. magnitudmis . eft autem hodie totum id terrarum
fpatium, quod Codanofinu, Germanico ac feptemtrionali occano, finuqueAlbo,
ceu peninfula, inclufum, Lappia nunc, Biarmia, Finnomarchia, Norovagia, ac Sve-
dia dicitur, cum partibus Botniae ac Daniae. Oona, & Hippopodum, ranotiorumque infu- 2«
\x funr, quas Mela lib. 111, cap. vi, Sarmatisfacit adverlas, Satmalos nominans, quos
Tanotios Plinius. Auctor nofter in finc libri de Germania fuper Svionas, Scandina-
viae, ut poft oflcndetur, &/r«ww Finningias incolas poniteosdem infulanos, quam-
quam aliis nominibus. Cetera, inquit, )amfabulofa: HeUuftos, ejr Oxionas, ora hominum
vultusque, corpora atque artus ferarumgerere. Sunt autem iftae inlulae hodie partim pro-
pe polum glacialem ignotae, partirn male atque ex parte tantiim adversum Ruflise li-
tuscognitae: quarum maxima, vulgo Horva %embla Rufllconomine, \dcft,Terra noua,
haudpridemabdeteftoribusnuncupata. de quaitaStcphanus: E'A;^av<t, k?otc tWjGa-
ptuv ,XKkxkasuv J.iKlXidi, vm mjdfiu Kct^c/A.CvKct, • oi v*l<num\ Ka,gpf*£viuif, uf hKcC\ctioe.
id cft: Elixona,infula Hyperboreorum haudminor Skilia,fubflumine Caramlyce: undeinfu- 30
lani Carambyca-, teHe Hecatao. Carambucen efie eumdem & Obium, fupra lib. 1, cap. 1,
oftenfum ett. Atquc ifthxc fabulofa , prorfusque confi&a vidcbantur antiquis etiam
mortalibus Plinio, acTacito: nempe cx incolarum fpeciebus, quas vetuftilTimi illi
Graxorum fcriptores, Pytheas, Timxus, Xenophon Lampfacenus, Hecataus, & alii,
inibi confpe&as memoraverant. Verum inftilas heic efle veras, quarum modo memi-
ni, latis clare noftra jam compertum habet aetas. Species etiam ejusmodi quondam ibi-
dem adparuifle, equidem haud dubito : non tamen hominum; fed dasmoniorum, ho-
mines na vibus adpulfos illudentium. Ab his igitur infulis ultra in occafum, versus Ga-
deis progredientibus clarior )am incipiebat aperiri fama, ab gente Ingxvonum, qu& erat
frima indc GarmanU, fofl Scytbas, id eft, Sarmatas, quorum litori antcpcfita: erant^c
dicTae infulae: inque ea gente Ingavonum, mons erat Sevo immenfus 5 nec Riphais )ugU
minor, immanem, ad Cimbrorum ufquepromontorium, effciens finum, qui Codanui vocabtt*
tur,refertus'mfulis,magnisparvisque,m ait Mela ; quarum clarifima Scandinaviainccm-
perU magnitudinis jportionem tantum e)ut, quodefftt notum , Htllevionumgente 10 inco.
lente pagis.- qua alterum orbem terrarum eam adpellabat. Quibus verbis haud ambiguc
Norvagia', Svediaeque, Finnomarchia;, Biannia, ac Lappix defcribitur tblum . So-
lini heic etiam addantur verba; quas, cap. xx n 1, hac funt: rJMons Sevo, ipfe ingens,nte
Riphds minor collibus, initium Germanix facit. bunc Ingevcnes unent-,a quibus primis,
posi Scythas, nomen Germanicum confurgit. Ingevonum gentem Plinius lib. 1 v, cap. xvi,
adAmifiamufqueflumenprofcrt. Germanerum, in<\uh,generav - Vindili^ quorumpars $Q
Burgundiones, Varrini, Carini, Guttones. alterum genus ingevonum; quorum pars Cimbri,
Tcutoni, ac Chaucorum gentes. Terrae igiturifla in Germania: initiointerSarmatarum
infulas & Cimbrorum peninfulam ponec~te, nullae aliae efle potuerunr, quam quac
nuncLappia;,Finnomarcliia:,Svedia', Norvagia:que nominibus adpcllanrur. In his
immtnfus illeeft mons Se v o,non minor Miphais )ugist aquibus Granvici finusfauci-
busft.