Clüver, Philipp: Philippi Clüveri[i] Germaniae Antiqvae Libri tres: Opus post omnium curas elaboratissimum, tabulis geographicis, et imaginibus, priscum Germanorum cultum moresque referentibus, exornatum (Leiden, 1616) [Cicognara, 3991]

204 PHILIPPI CLVVERIl

dijlant, modo operiuntur undU, modo nuda funt, alias infuU videntur, alias ttna &
continem terra . In his efie Oonas, qui ovts avium paluflrium, ejr avenis tantum alan-
tur: ejje equink pedibus Hippopodas; & Satmalos, quibut magnx attres, & ad ambiendum
corpus omne patuU, nttdts etiam pro vejle fint; prtcterquam qtiod fabttlis traduur, au-
clores etiam, quos fiqui non pigeat, invenio. De unis eisdemquc omneis parirer
hos au&orcs loqui infulis, nemini dubium eflc poteft . undc igitur magna itfa
nominum discrcpantia ? Apud Plinium equidem, pro Panotiorum ,in vulgatisex-
emplaribus legitur Fwefiorum ■ & apudSolinum Phanefiorum. at quiaapud lfldo-
rumdifene funt Panotii; haud dubitaverunt viri eruditi, inutroque auftore lege-
re Panotiorum . nam ab argumento pr«Egrandium aurium , quibus tota corpora iO
contegebant, dicli funt Gra:cis fcriptoribus noucanoi: quemadmodum & alii illi
ab equinis pedibus IVarfl^gff; &abovorum efu , aiovoui. Apud Mchm cur Plinii
ac Solini Ifidorique Panotii adpellentur Satmali, haud equidem difpicere queo.
nec tamen credo, alios Melam habuific harum infularum auclores , quamilliha-
buerunt; nempe Xenophontem Lampfacenum . Omnino igitur& in Mela cor-
rigendoscenfeoiW7«rf/«in Panotios. NecTacitum atbitror cx novo habuiiTe audto-
refua dc fabulofis iftis infulis: vereorque, apud huncquoque vocabulum Hellufios
efle vitiatum a Panotios. cu/usfcriptura quu-n forte efle exoleta atque obfcurata,
iniperitus quidam reftituit cx Plinioac Solino Phanefios; qui porro detorti in Hel-
lufios. Iamvero Oxionas deberc efle Oonas, ncfcioquis dubitare queat. 20

Atqueheic finis eft univerfa: Germani* veteris, quatcnus Rheno,
oceano, Danubio, ac praedicLisaboricnte finibus includebatur.

C a p . x l v i.

pe qji i n qjj e Germanorum generieus,

in qu£ uninyerfa Germctnitt dijiinffia fuit.

EXplicatis ha&enus omnibus partibus GermaniA veteris, fubit jo
nunc memoriam, ab initio me promififle, quinque Germanorum genera,
quibus omncm PJinius diftingvit Germaniam , exponere. ea igitur fides

nunc. exfolvatur.

Pliniiverba, lib. iv, Cap. XIV, hasc funt: Germanorum genera/juinque: Vin-
deli; quorum pars Burgundiones, Varrini, Carini, Guttoncs. alteruth genus, IngAvo-
nes; quorumpars Cimbri, Teutoni, ac Cauchorum gentes. proximi autem Rheno, lft<e-
vones quorum pars Sicambri. mediterranei, Hermiones; quorum Svevi, Hermunduri,
Chatti, cherufci. quintapars, Peucini, qui& Baftarn*, fupra diclts contermini Dacis .
Vtquinqucfueregcnera, fic quinque diverfas interfe habitavere regiones. Ift&vo.
nes versils occafum 5 Bafiarn&, five Peucini versus ortum ; Ing<tvenes versus leptem- 40
triones; Hermiones versusmeridiem: inter hos & finum Codanum, quallinmedio
omnium,fuerer/Wf//. Horumomnium noi :uaTacitusquoque refert, fub ini-
tium mox libri de Germanra'; pmer unos Baftarn, f, quorum in fine tamen ejusdem
libri meminit. Celebrant, inquit, carminibus antiquu {quodunumayudtllos memoru
& annalium gcnut eft) Tuitonem deum terra editum, fiiium<JMannum, originemgen-
tis, conditoresque. CManno trlsfilios afsignant, e qu/tum nominibus proximi oceano In-
gxvones, medii Herminones, ceteri Ijidvones vocentur. ^uidam autem, licentia vetu-
filatts, plureis deo ortos, pluresquegentis appellationes, Marfos, Gambrivios, Svevos, Van-
dalios, affirmant. eaque vera, & amiqutt nomina. Sed de fingulis generibus agendum,
ac fui cuiquc populi attribucndi. 5*

VlNpELI, five VANDALI.

QiiiTacitofunt Vandalii, inPlinii vulgatisexemplaribusleguntur Vin*
delici, vitiato per ultimam fyllabam vocabulo; quum notiores forent librariis popu-

li intcr