DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.9325#0887
20?. PHILIPPI CLVVERII
Marchiofinhi. Ptolcmai geminam ignorantiam quis excufabi.t? quinon modo
ad medium pofuit Viftulam Finnos 5 fed etiam cxiguam eoium pronuntavit ef-
fe nationem . Verba ejus, in defcriptione Sarmatiae , hac leguntur: Kar££« d\t
"sluj ZctppctTictv tQvrj fiiyiqct, 6'nt Ovivt^cu, •sretp' cKtv rcv Ovtvtdmcv xcA7reV V7rtp Tr,v
Actxtew Tltvxtvoi Tt jyt/ Ba<?ctpvcu' ncy Txr&p ohluu Ttjv v&tvgctv t?{ Mcuutic@-> , idtsytf, r&f
p''ufcoXavot • cvcioTt(>u TisTUV ci ti A'[A.ct£6Qiot, Ycfj\ oi h'hctvuici 'Zkv&cu . tXcLT.ova tf\l i(j\r, Vffttlat
rrjv HcipfXctrictv, "ZS^c fitv tov OiuWAo* •zrojcfy.ov,\s!s6 TXf OvtvtSctf, Tv&uvti, enct #/vve<> «Trt
hctvts ,£<£)' xf Bxc-yxv$iuvtf)HTa &!vacluJtt,<Zp(sfii Trlvv.i(^a'hrlv tS Oii<jVA<* raroTft^wf.Hcceft.
Ttnent Sarmatiammaxtrndgentes ift<e: Vencd<t, jttxta tctumfinum Venedicum: ejr fupra
Daciam Pettcint, ac Pafiarna : juxtaqtte tolum latustJMdOtts, Iaayges, & Roxolam: tn- 10
terius vero Hamaxobii, atque Alauni Scjtha. cJMtnores vero geracs Sarmatiam incclttnt,
apttdVifiulamfiumen, fubVencdis Gythones-, dtinFinni; mcx Hulanes; fuh quibus lur-
gundiones-, hinc t^Avarini, apud VifiuU fcntem. Maximim antiquiflimis tempcri-
bus Finnorum fuiiTe nomen, indeliquet, quod ncn mcdo Finningiam cmncm
oppleverint; fed & magnam Scandinavia partem ; ubi Scritcfinni, ac Marchicfin-
ni,ut nunc, fic antiquisjam tcmpoiibus di&i fuerunt.
Ceterum Finningia- Finncs omnino intcr Sarmaras connumcrat cum Pto-
lemaco Plinius, ex aliorum fcriptorum traditione. Nec ejl minor, inquit, cpi-
nione Finningta . £>uidam bxc hahitari , ad ViJIulam ufqtte fiuzium, a Sarmatts, Ve-
nedis, Scyris, Hirrts, tradurtt. An&cr autcm ncf.cr ciicaeorum gcnusambigit. 20
Peucinorum, inquit, Venedorumque , ejr Fennorum naticnes Gomanis an Sarmatis afoi-
bam, dubito. & mox de Venedis: Hi tamen inter Germanos pottus rtferuntur, ejuta
domos figunt, ejr fcuta geslant, ejr pedumufu ac pernicitate gaudcnt. qua cmnia drverfk
Sarmatis funt, in plauslro equoque viventibm. Fennis mtra feritas, fceda panpertas:
non arma ,nonequt, nonpenates ; viclui herba, vefiitui pelles, cubtle humtts . fcla in
fagittis fpes-, cfuas ,inopia ferri ,ofitbus afperant. idemque venatm virospariter acfimi-
nasalit. pajTimenim comitantur, partemque prddtpetunt. Nec aliud infanttbus fera-
rum imbriumque fuffugium, quam ut in aliquo ramorum nexu contegantur. huc r&deunt
juvenes ; hoc fcnum receptaculum. Id beatius arbttrantur, quam ingemere agris, itlabo-
rare domibm, fuas alienasque fortunas fpe metuque verfare. fecuri adversits homines, fe. 30
curi ad-uersus deos, rem difficillimam ajjecuti funt, ut illis ne voto quidem opu-s fit. Peu-
cinos toto genere fluffe Germanos , Venedos vCro Sarmatas, fupra demonftratum
efi . Si in plauftro equoque vivere certum cft argumcntum Sarmatici gefteris -pedum
autem ufu acpernicitate gaudere, indicium genetis Germanici: certe & Finni nulli
aliifuere, quam Germani. VerumGermanos hos fuiiTe, cxeo maximc adparet,
quod portiones eorum, ab univerfo corpore antiquis temporibus avulfa.', Scrito-
finni acMarchiofinni, femper in hanc ufquedicm fuere Germani. necipfi Finni
in Finningi^ ab hoc gencre vel fermonc vel moribus degenerant, nifi versus Corcl-
liam ; ubi ejusdem cum Lapponibus atque Corclliis funt fermonis: multumque
veterum morum , fi qua alia gens, pertinaciter fervant. Eamdem vivendi rationem 40
defcribit Marcellinus, lib. xxxi, in Hunnorum gehte, Finnis, utpluribus alibi
docebo argumentis, contermina: nifiquodhiequdrum habuerint ufum. Hunno-
norum, inquir, gens, monumentis veteribus leviter nota , ultra pdudes CMaoticas, gla-
cialem oceanum accolens, omnem modum feritatis excedit. & mox : Sic ejr in Jua viia
vifi funt afperi, ttt neque igni, neque faporatis indigeant cibis; fed radicibus herbarttm
agrefiium, & fimicruda cujmvtspecoris carne vefcantur : quaminter fcmora pia ey e-
quorum terga fubfcrtam, fotu calefacittnt brevi. Aedipciis nullis ttmqttam tecli; fedhac,
velut ab u fu communi difcreta fepu/cra, declinant. Nec enim apttd eos vel arundine fafii-
giitum reperiri tugurium potefi'. fed vagi, montes peragrantes & filvas, pruinas,famem,
Jitimqueperferre ab incunabulis afivefcunt. Peregre teiia, nifi adigente maximii neces- 50
fnate,non fubeunt: nec entm apudeos fecuros exifiimant effe fubteclis. Indumentis ope-
riuntur linteis, vel ex pellibtts ftlvefirium murium confarcinatis. nec alia illis domejtica
vefiis eH ,alia forenfis. fed femel obfolcti coloris tunica collo inferta, non ante dcponitur,
aut mutatur ,quam diuturna carie in pannulos defiuxit dcfrufirata. Et poftea: Nemoa.
fudcosarat, nec fiivam aliquando contingit. omnes enim ftnefedibus fixis, abfque lare,
Marchiofinhi. Ptolcmai geminam ignorantiam quis excufabi.t? quinon modo
ad medium pofuit Viftulam Finnos 5 fed etiam cxiguam eoium pronuntavit ef-
fe nationem . Verba ejus, in defcriptione Sarmatiae , hac leguntur: Kar££« d\t
"sluj ZctppctTictv tQvrj fiiyiqct, 6'nt Ovivt^cu, •sretp' cKtv rcv Ovtvtdmcv xcA7reV V7rtp Tr,v
Actxtew Tltvxtvoi Tt jyt/ Ba<?ctpvcu' ncy Txr&p ohluu Ttjv v&tvgctv t?{ Mcuutic@-> , idtsytf, r&f
p''ufcoXavot • cvcioTt(>u TisTUV ci ti A'[A.ct£6Qiot, Ycfj\ oi h'hctvuici 'Zkv&cu . tXcLT.ova tf\l i(j\r, Vffttlat
rrjv HcipfXctrictv, "ZS^c fitv tov OiuWAo* •zrojcfy.ov,\s!s6 TXf OvtvtSctf, Tv&uvti, enct #/vve<> «Trt
hctvts ,£<£)' xf Bxc-yxv$iuvtf)HTa &!vacluJtt,<Zp(sfii Trlvv.i(^a'hrlv tS Oii<jVA<* raroTft^wf.Hcceft.
Ttnent Sarmatiammaxtrndgentes ift<e: Vencd<t, jttxta tctumfinum Venedicum: ejr fupra
Daciam Pettcint, ac Pafiarna : juxtaqtte tolum latustJMdOtts, Iaayges, & Roxolam: tn- 10
terius vero Hamaxobii, atque Alauni Scjtha. cJMtnores vero geracs Sarmatiam incclttnt,
apttdVifiulamfiumen, fubVencdis Gythones-, dtinFinni; mcx Hulanes; fuh quibus lur-
gundiones-, hinc t^Avarini, apud VifiuU fcntem. Maximim antiquiflimis tempcri-
bus Finnorum fuiiTe nomen, indeliquet, quod ncn mcdo Finningiam cmncm
oppleverint; fed & magnam Scandinavia partem ; ubi Scritcfinni, ac Marchicfin-
ni,ut nunc, fic antiquisjam tcmpoiibus di&i fuerunt.
Ceterum Finningia- Finncs omnino intcr Sarmaras connumcrat cum Pto-
lemaco Plinius, ex aliorum fcriptorum traditione. Nec ejl minor, inquit, cpi-
nione Finningta . £>uidam bxc hahitari , ad ViJIulam ufqtte fiuzium, a Sarmatts, Ve-
nedis, Scyris, Hirrts, tradurtt. An&cr autcm ncf.cr ciicaeorum gcnusambigit. 20
Peucinorum, inquit, Venedorumque , ejr Fennorum naticnes Gomanis an Sarmatis afoi-
bam, dubito. & mox de Venedis: Hi tamen inter Germanos pottus rtferuntur, ejuta
domos figunt, ejr fcuta geslant, ejr pedumufu ac pernicitate gaudcnt. qua cmnia drverfk
Sarmatis funt, in plauslro equoque viventibm. Fennis mtra feritas, fceda panpertas:
non arma ,nonequt, nonpenates ; viclui herba, vefiitui pelles, cubtle humtts . fcla in
fagittis fpes-, cfuas ,inopia ferri ,ofitbus afperant. idemque venatm virospariter acfimi-
nasalit. pajTimenim comitantur, partemque prddtpetunt. Nec aliud infanttbus fera-
rum imbriumque fuffugium, quam ut in aliquo ramorum nexu contegantur. huc r&deunt
juvenes ; hoc fcnum receptaculum. Id beatius arbttrantur, quam ingemere agris, itlabo-
rare domibm, fuas alienasque fortunas fpe metuque verfare. fecuri adversits homines, fe. 30
curi ad-uersus deos, rem difficillimam ajjecuti funt, ut illis ne voto quidem opu-s fit. Peu-
cinos toto genere fluffe Germanos , Venedos vCro Sarmatas, fupra demonftratum
efi . Si in plauftro equoque vivere certum cft argumcntum Sarmatici gefteris -pedum
autem ufu acpernicitate gaudere, indicium genetis Germanici: certe & Finni nulli
aliifuere, quam Germani. VerumGermanos hos fuiiTe, cxeo maximc adparet,
quod portiones eorum, ab univerfo corpore antiquis temporibus avulfa.', Scrito-
finni acMarchiofinni, femper in hanc ufquedicm fuere Germani. necipfi Finni
in Finningi^ ab hoc gencre vel fermonc vel moribus degenerant, nifi versus Corcl-
liam ; ubi ejusdem cum Lapponibus atque Corclliis funt fermonis: multumque
veterum morum , fi qua alia gens, pertinaciter fervant. Eamdem vivendi rationem 40
defcribit Marcellinus, lib. xxxi, in Hunnorum gehte, Finnis, utpluribus alibi
docebo argumentis, contermina: nifiquodhiequdrum habuerint ufum. Hunno-
norum, inquir, gens, monumentis veteribus leviter nota , ultra pdudes CMaoticas, gla-
cialem oceanum accolens, omnem modum feritatis excedit. & mox : Sic ejr in Jua viia
vifi funt afperi, ttt neque igni, neque faporatis indigeant cibis; fed radicibus herbarttm
agrefiium, & fimicruda cujmvtspecoris carne vefcantur : quaminter fcmora pia ey e-
quorum terga fubfcrtam, fotu calefacittnt brevi. Aedipciis nullis ttmqttam tecli; fedhac,
velut ab u fu communi difcreta fepu/cra, declinant. Nec enim apttd eos vel arundine fafii-
giitum reperiri tugurium potefi'. fed vagi, montes peragrantes & filvas, pruinas,famem,
Jitimqueperferre ab incunabulis afivefcunt. Peregre teiia, nifi adigente maximii neces- 50
fnate,non fubeunt: nec entm apudeos fecuros exifiimant effe fubteclis. Indumentis ope-
riuntur linteis, vel ex pellibtts ftlvefirium murium confarcinatis. nec alia illis domejtica
vefiis eH ,alia forenfis. fed femel obfolcti coloris tunica collo inferta, non ante dcponitur,
aut mutatur ,quam diuturna carie in pannulos defiuxit dcfrufirata. Et poftea: Nemoa.
fudcosarat, nec fiivam aliquando contingit. omnes enim ftnefedibus fixis, abfque lare,