DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.9325#0896
germani/e antiq^lib. iii. 3u
rrans Rhenum, Gallia? tcrminum. quamquam hoc Stcphani teftimoniurn, nefcioan
ex aliorum fcriptorum monimentis defumtum, an vcro ex Strabonisdi&o loco con-
jecturatum , prorf is negat. Vcrba Stephani ha:c funt: a\iuvts, \Qv(§* t-P^y- \a> $JjMu
uiixvS, xs Keosivas A'(>Tt[A,3a)(>os(p>i<rr IlvOiect ti&ajijs. TxruvS't£ tvuvvpuv ci KoarHvoi Xt-
yeptvei Q.'<?luvts , xsUvQicc; £l<nwixs <sr&owyopsvet. Hoceft: Ojiiones ,,gens ad occiduttm
oceanum : quosCojstnos vocat Artemidorut; Pytheat vero Ofiixos. Ab horum vero latere
Jiniflro fint Cojstni dicfi ofliones,cjuos PytheasOjliws adpellat. Locum efle vitiatum,
quivis facile viderit. corrigcre, nifi Delphico dco indice, nemo re&e potcrit. Cla-
rum tamen eft, quosdam hosce Oftiseos, five Oftiones in oceidui occani litore lo-
io cafle. EgocosdcmeffecumTackiy€ftiis, Iornandisquc & Theoderici regis Hxftis,
cum ex fimilitudine vocabulorum, tum ex aliis argumcntis jam antea collegi.• hcic
veio plane infiipcr adfirmo, nullos alios fuifTe Ostiones atque Ost i£os,
quam quos Plinius, Rhenoproximos, una cum Tacito adpellat Istivones.
Hos fi cadem ratione fcribere velis, uri Ptolema:o funt Tng&ones; erunt IsT£onis,
vocabulo propiori ad Ojli&os , & Ofliones. Ex Strabonis certe verbis Ofliai ultra
Rhenum funtcenfendi. Siquisvero antiquorum fcriptorum nV<W«i'-zs^rSSv-
tmS uKiavS mcmoravit, ut teftatur Stcphanus; id itafactum judico, quatenus Ger-
manias quoqucpars, ad Amifiam ufqueamnem & gentem Ingaevonum ,fub occi-
dcntc computata fuit. Pythcas autem fi non ipfc Ifta-voncs acceflit, faltemde iis
30 inaudivifle potuit, dum occanum occidentalem fcptemtrionalemquc navigavit.-
qucmadmodum de Guttonum quoquc gente, Viftula- adcola, haud omnino falfa
retulit.
Ceterum I(ta?vonum quoque vocabulum Rhcnanus atque Goropius corrum-
perehaud veritifunt in Viflevones ;ut inde interprctarentur ^oeBwoner: quodligni-
licat versus occidentem habitanteis. Quafi vero Romani camgcntem , quae ipfis Ger-
manisdiccbatur Weflgothen, potuerintdicere Vefogothos, & 7^w/.W;flumenctiam
Wteflel, Vifiillum ac ViftuLm : voccm autem Wettrvonet nequiverint exprimere, ni-
fi per Ijltvones. Sed remitto hos iterum ad antiqua prifcum. Germanorum carmina.
30 HERMIONES, five HERMINONES,
QVos Plinius Hermiones, Tacitus adpellat Herminones. utrum vocabulum verum
& genuinum, haud facile didtueft; quandoquidem ncmo, pr-rter hos duos
audtorcs, corum meminir. nam apud McJam quod Herminones lcgebantur, ultimi
Germanix ulrra Cimbrosac Tcutonos, jam dudum, mendofum id efle vocabulum,
indicavi. Tacitusigitur, iMcdii, inquit, Herminones: & Plinius; Mediterranei Her-
mones-y cjuorum Svevi, Hermundurit Chatti, Cherufci. Sub Svcvorum nominein-
telligendi funt Semnones , rJMarcomanni, J^adi, CMarJingi, Burii, Lugii.
Horumquoque vocabuium R enanus & Goropius ad etymologiam revocare
^0tentarunt. illeex eofccit Herdwofc? , & Hernwoner: qua? mediterraneos vult fignifi-
care; quia her ( ut ipfe adfirn:x,t - feptemtrionalibus Germanis , auftralibus vcro
berd, terram fignificet; ^onen au am habitare. At quomodo ex his duabus vocibus
tet\hmediam terram habitanteis exortum fit haud equidcm video. Corrigcre hujus
crrorem voluit Goropius; voce interpofii^ -,.iit, formans vocabulum Hertmitwo-
ner : quia Gcrmanisfupcrioribus medium lignificzt die mitte; hert autem, ut ille in-
terprfftatur, cftLatine omnino ,pror[m, plane: quafi omnino medium GermanU colen-
tes. quam fcite, alii judicavcrint. cgo heic etiam utrumque ad vetcrum Germa-
norum monimenta remitto. Omnia antiquarum gentium vocabula ad originatio-
nemvelle redigere,furoris potius,quam inf?'"ii cxiftimo. Haud dubium tamen
5omihieft, cxunaeademque origineortaefleu - 1 nomina, Hermiones & Hermun-
duri.qaid vero hoc vel illud fignificet, juxta cun. axime ignaris ignorare mefatcor.
Q;
pevcini, qui 5? Bastarn^.
vinta pars, inquit Plinius, Peucini, qui ejr Battarnt. Horum fitum, fineis, atqtie
S iii/ in
rrans Rhenum, Gallia? tcrminum. quamquam hoc Stcphani teftimoniurn, nefcioan
ex aliorum fcriptorum monimentis defumtum, an vcro ex Strabonisdi&o loco con-
jecturatum , prorf is negat. Vcrba Stephani ha:c funt: a\iuvts, \Qv(§* t-P^y- \a> $JjMu
uiixvS, xs Keosivas A'(>Tt[A,3a)(>os(p>i<rr IlvOiect ti&ajijs. TxruvS't£ tvuvvpuv ci KoarHvoi Xt-
yeptvei Q.'<?luvts , xsUvQicc; £l<nwixs <sr&owyopsvet. Hoceft: Ojiiones ,,gens ad occiduttm
oceanum : quosCojstnos vocat Artemidorut; Pytheat vero Ofiixos. Ab horum vero latere
Jiniflro fint Cojstni dicfi ofliones,cjuos PytheasOjliws adpellat. Locum efle vitiatum,
quivis facile viderit. corrigcre, nifi Delphico dco indice, nemo re&e potcrit. Cla-
rum tamen eft, quosdam hosce Oftiseos, five Oftiones in oceidui occani litore lo-
io cafle. EgocosdcmeffecumTackiy€ftiis, Iornandisquc & Theoderici regis Hxftis,
cum ex fimilitudine vocabulorum, tum ex aliis argumcntis jam antea collegi.• hcic
veio plane infiipcr adfirmo, nullos alios fuifTe Ostiones atque Ost i£os,
quam quos Plinius, Rhenoproximos, una cum Tacito adpellat Istivones.
Hos fi cadem ratione fcribere velis, uri Ptolema:o funt Tng&ones; erunt IsT£onis,
vocabulo propiori ad Ojli&os , & Ofliones. Ex Strabonis certe verbis Ofliai ultra
Rhenum funtcenfendi. Siquisvero antiquorum fcriptorum nV<W«i'-zs^rSSv-
tmS uKiavS mcmoravit, ut teftatur Stcphanus; id itafactum judico, quatenus Ger-
manias quoqucpars, ad Amifiam ufqueamnem & gentem Ingaevonum ,fub occi-
dcntc computata fuit. Pythcas autem fi non ipfc Ifta-voncs acceflit, faltemde iis
30 inaudivifle potuit, dum occanum occidentalem fcptemtrionalemquc navigavit.-
qucmadmodum de Guttonum quoquc gente, Viftula- adcola, haud omnino falfa
retulit.
Ceterum I(ta?vonum quoque vocabulum Rhcnanus atque Goropius corrum-
perehaud veritifunt in Viflevones ;ut inde interprctarentur ^oeBwoner: quodligni-
licat versus occidentem habitanteis. Quafi vero Romani camgcntem , quae ipfis Ger-
manisdiccbatur Weflgothen, potuerintdicere Vefogothos, & 7^w/.W;flumenctiam
Wteflel, Vifiillum ac ViftuLm : voccm autem Wettrvonet nequiverint exprimere, ni-
fi per Ijltvones. Sed remitto hos iterum ad antiqua prifcum. Germanorum carmina.
30 HERMIONES, five HERMINONES,
QVos Plinius Hermiones, Tacitus adpellat Herminones. utrum vocabulum verum
& genuinum, haud facile didtueft; quandoquidem ncmo, pr-rter hos duos
audtorcs, corum meminir. nam apud McJam quod Herminones lcgebantur, ultimi
Germanix ulrra Cimbrosac Tcutonos, jam dudum, mendofum id efle vocabulum,
indicavi. Tacitusigitur, iMcdii, inquit, Herminones: & Plinius; Mediterranei Her-
mones-y cjuorum Svevi, Hermundurit Chatti, Cherufci. Sub Svcvorum nominein-
telligendi funt Semnones , rJMarcomanni, J^adi, CMarJingi, Burii, Lugii.
Horumquoque vocabuium R enanus & Goropius ad etymologiam revocare
^0tentarunt. illeex eofccit Herdwofc? , & Hernwoner: qua? mediterraneos vult fignifi-
care; quia her ( ut ipfe adfirn:x,t - feptemtrionalibus Germanis , auftralibus vcro
berd, terram fignificet; ^onen au am habitare. At quomodo ex his duabus vocibus
tet\hmediam terram habitanteis exortum fit haud equidcm video. Corrigcre hujus
crrorem voluit Goropius; voce interpofii^ -,.iit, formans vocabulum Hertmitwo-
ner : quia Gcrmanisfupcrioribus medium lignificzt die mitte; hert autem, ut ille in-
terprfftatur, cftLatine omnino ,pror[m, plane: quafi omnino medium GermanU colen-
tes. quam fcite, alii judicavcrint. cgo heic etiam utrumque ad vetcrum Germa-
norum monimenta remitto. Omnia antiquarum gentium vocabula ad originatio-
nemvelle redigere,furoris potius,quam inf?'"ii cxiftimo. Haud dubium tamen
5omihieft, cxunaeademque origineortaefleu - 1 nomina, Hermiones & Hermun-
duri.qaid vero hoc vel illud fignificet, juxta cun. axime ignaris ignorare mefatcor.
Q;
pevcini, qui 5? Bastarn^.
vinta pars, inquit Plinius, Peucini, qui ejr Battarnt. Horum fitum, fineis, atqtie
S iii/ in